HAMMAL

Sürüdükleri yerde;
Ayakkabý deðil,
Kaderiydi.
O köþede,
Bir oturmada bir ekmek yerdi.

Okuduklarý romanlardaki;
Zavallý çocuðun,
Canlý potresiydi.
Pazar yerinde;
Göze batan,
Elma, armuttan önce,
O gelirdi..

Dudaðý boyalý bayanlar,
Kýravatlý beyler,
Ayni þeyleri düþünürlerdi.
Ýþi yapýlacaklarýn hep oðluydu.
O kadar ;babasý,annesi,ablasý vardý.
Sonunda o yine köþede,
Taþlarla arkadaþdý...
Sosyal Medyada Paylaşın: