uyumak ne zormuþ sevince anladým. ne yapýyor þuan nasýldýr diye düþündüm. bir sað bir sola döndüm ve yataktan kalktým balkona çýktým yýldýzlara baktým gecenin sessizliðini dinledim. bir sigara yaktým .derin derin nefes çektim çektiðim her nefeste sen vardýn. dün gece yokluðuna yandým aðladým.
ne zormuþ senden uzaklarda yaþamak yaþamak deðil sensizlik ölüm belki de ölüm hasretten iyi sensiz yaþamak ne zormuþ katlanmadý gönlüm ayrýlýða ýzdýrab içinde yüzdüm aðladým
böyle senden uzak da yaþamaya kahrettim kahrettim ,baðrýma taþ bastým yüreðime ateþ bastým yandým sensizliðe aðladým aðladým çaresizdim boynum düþtü omzuma firar etti gözlerim kurdu göz çukuru kül oldu bedenim güz geldi saçlara savruldu rüzgarda , kavuþmadan düþtü aklar sakalýma murada ermeden ölüme aldan dým.
ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.