Günlerden bir gün Bir iþi için gittiðinde bir yere Bir adamla tanýþtý... Adamýn yosun yeþili gözleri vardý. Yosun yeþili gözler; Ne kadar derin, Ne kadar da anlamlýydý.. Gözlerini çekince ; Adamýn gözlerinden, Sýmsýcak yürek ýsýtan, Gülümsemesiyle karþýlaþtý... Sersemledi... Ne söyleyeceðini bilemedi... Aklýndan uçup gitti, Nereye niçin geldiði? "Sen benim yazgýmsýn" Dedi sessizce... Öyle bir fýsýltýyla söylemiþti ki.. Sadece yüreði duyabildi.. Saniyeler sonra, Toparlayabildi kendini. Darmadaðýnýk olmuþ, Düþüncelerini.. Silkelendi, Ve halletti iþini.. Yosun yeþili gözleriyle; Sýmsýcak gülümsemekte olan adam, Çay ýsmarlamak istediðini, Söyledi genç kýza... Kararsýzdý... Kalýp içmelimiydi? Yoksa!... Çýkýp gitmelimiydi? Kabul etti.. Yudumlarken çaylarýný; Güzel bir sohbet baþladý.. Spordan,iþlerden, Biraz ondan,biraz bundan. Genç kýzýn kalbi; Baþka þeyler söylemek isterken, Beyni durdurdu kendini.. Neler oluyordu? Nihayet çaylar bitmiþti. Klasik bir"teþekkür ederim" Ve "iyi günler"den sonra Genç kýz Beynine,yüreðine Yosun yeþili gözleri olan Adamý da alarak Caddenin kalabalýklarýna Býraktý kendini... Neden böyle olmuþtu? Neden hala çarpýyordu yüreði? Neden aldýðý her nefesin arasý Saniselere inmiþti? Karýþtý herþeyi.. Ve diledi Allah’tan "bu adamý alnýma yaz, Kaderim olsun Ne olursun Yaradan.."
NOT:Ve gelecek son sahne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eyistanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.