RUHUNA ELVEDA AŞK DİYORDU
deli kanlý sanmýþ baðlanmýþ bir kere,.
hiç çekinmeden onun için ölebilirdi
öylece ortada kala kalmýþ ,
çekip gitmiþ bir vijdansýz
oynanmýþ çok sevdiði guru ile
yanan bir ocaðýn ateþine düþmüþ ruhu
kor kýp kýzýl ateþde
ateþ gibi yakmýþ baðrýný ihanet
kurþun gibi girmiþ yüreðine,
bu þerefsizin iki çift sözü
pýnar gibi yaþ düþüyor gözlerinden
deðiyordu tenine fýrtýnasý göz yaþýnýn,
kopuyordu kýyamet ruhunda
deprem oluyordu hayatýn da ,
inaçlarýný kaybetmiþ,
yitirmiþti sevda denilen çiçeði kalbinde,
ve gömüyor du aþk denilen inancý,
buz gibi bir benden et kemikten,
ibaretti o artýk
ruhuna elveda aþk diyordu,
yakýyordu kor bir ateþte
sevmemek üzere gömdü maziye
örtü üstünü duvarla
çekip gitti uzaklara
ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.