Garibin

Eller bayram eder sazlý ve sözlü,
Garipse düþünür utangaç yüzlü,
Ýçinde dertleri sýralý gizli,
Kimselere geçmez sözü garibin.

Yok yatý yok katý yoktur araba,
Gariple kimseler etmez merhaba,
Var ise evinde ufak bir soba,
Yinede zor geçer kýþý garibin.

Çekilen çileler gariplik haktan,
Gerçekte yalan var olur yoktan,
garib garib derken söylenti çoktan,
Herkes gibi gülmez yüzü garibin.

Garibi gözünde görme sen küçük,
Bende sana derim hey aklý kaçýk,
Elinden geldikçe yardým et azcýk,
Yokluðu içinde sýzý garibin.

Enterasan olur dünyanýn haný,
Þaþýrmaki garip koyarsa seni,
Garibede Allah verirmiþ caný,
Ne olur bilinmez sonu garibin.

Ne oldum demeden düþün nolacak,
Kim ölüpte dünya kime kalacak,
Hep beklerki kader bana gülecek,
Yetinmek þüktetmek sözü garibin.

Þair Veysel’im der; Baksan sen sana,
Her zaman tarafým garibten yana,
Bitmez tipi boran kumlu fýrtýna.
Eksilmez üstünden tozu garibin.
Sosyal Medyada Paylaşın: