GÜCENDİM HEY

Daha on bir yaþýmda, henüz sabi halimle
Tahta bavul elimde yola düþen bendim hey.
Kader dedim kendime, kader neydi bilmeden
Aðlayarak uyandým, kalktým, öfkelendim hey.

Rüzgar nerden eserse kokluyordum hasreti
Zamanla yüreðime hapsettim esareti
Kendi kendime telkin ederek cesareti
Hayata hazýrlandým, nasýl da bilendim hey.

Bir ince sýzý vardý benle ömür tüketti
Ýçimde bir yerlerde, çoðu kez sefaletti
Acýmý katmerleyen düpedüz cehaletti
Gözyaþým kurumadý, gönlüme çilendim hey.

Uzak durdum gölgesiz, kimliksiz insanlardan
Kibrine kapýlarak topraða basanlardan
Haksýzlýk karþýsýnda sinerek susanlardan
Ne bir hikmet bekledim, ne de gölgelendim hey.

Nice insan tanýdým çok azý dostum oldu
Dost dediklerim ise can evime sokuldu
Hayat; çok þey öðretti, mükemmel bir okuldu
Küskünlüðüm yok ama; tükendim, tükendim hey.

Ara sýra kýrýldým eðilip bükülmedim
ÇÝVÝ dediler bana, saplandým sökülmedim
Dostlara sebil oldum yadýma dökülmedim
Kadrimi bilmeyene bazen de gücendim hey.


Çanakkale 07/04/2011









Sosyal Medyada Paylaşın: