diyorum ki
üzülmesem hiç
süzülmese gözümden yaþlar
sicim gibi
takmasam hiçbir þeyi kafama
gün etsem günümü
donmuþ bakýþlarda
çýnlamasýz gülüþlerle
hiç kýzmasam
dellenip öyle olur olmaz
her þeye her yerde
kurtulmasam zincirlerimden
kýzgýn boðalar gibi
kesilse sesim
ve ýssýz harflerin þövalyesi olsam
yazmasa kalemim
bir sessizlik hüküm sürse
sözlerimde
yüreðimden dilime düþerken
hatta anlatmasa hiçbir þeyim
içimdeki fýrtýnalarý
ve nihayet
boþalsa içim
bomboþ olsam
bezden bir bebek gibi
ya da
ölsem
vesselam
atilla güler