Vazgeçemem Köyümden

Yine geçtim karlý buzlu yollardan,
Tanýmadý sokaklarým, el gibi.
Ne bir sohbet, ne bir selam duymadým,
Hýzlý hýzlý terk eyledim yel gibi.

Damlarýndan, sarkýyordu buzulu.
Koyunlarý; taze, körpe kuzulu,
Kaderinde sürünmek mi yazýlý?
Kimi mahzun, kimi masum kul gibi.

Bahtlarýnda prangalar baðlýydý,
Bir zamanlar, emekleri yaðlýydý.
Buralarýn öz kýzýydý, oðluydu
Þimdi ise benzi solmuþ, kül gibi.

Bahçeleri sarýçiçek bezeli,
Böyle idi her bir yaný, ezeli.
Hani þimdi bu yerlerin güzeli?
Arýyorum, zaman geçti yýl gibi.

Çayýr çimen bu yerlerin boyasý,
Dereleri; gerdanlýðý, oyasý,
Bozulmadý insanýnýn mayasý
Peteklerde þekersiz bir bal gibi

Bacalarýn, mis kokuyor dumaný.
Böyle gördük, geçirdik tüm zamaný.
Þimdi artýk bozulmakta her yaný
Üzerinden kamyon geçmiþ yol gibi.

04/2011/Konya



Sosyal Medyada Paylaşın: