STRES VARKEN

Bir dað zirvesine, týrmanarak çýk ,
Otur tepeciðe, dertler çekerken .
Gözlerini kapat, sýmsýký azcýk ,
Yaratana þükret, herkes yatarken .

Saðýn da solun da, bir sürü türler ,
Kulaðýndan çýkar, gürültü kirler .
Bak çevrene, sana, hoþ geldin derler ,
Yaratana þükret, kuþlar öterken .

Kendini salýver, olduðun gibi ,
Dünya ya yeniden, geldiðin gibi .
Hayatta en güzel, güldüðün gibi ,
Yaratana þükret, stres biterken .

Aç gözünü þimdi, cennettir her yer ,
Bu zamana kadar, aldýðýný ver .
At eskimiþleri, yenisini ser ,
Yaratana þükret, güneþ batarken .

Kimi kayalardan, ayrýlýr taþlar ,
Baþýnda uçuþur, arýlar kuþlar .
Mis havada kekik, kokmaya baþlar ,
Yaratana þükret, nefis tüterken .

Ateþ yakýp, kessen, koyun yada koç ,
Eðil deresinden, avuç avuç iç .
Yedikçe insana, gelmez mi güç ?
Yaratana þükret, lokma yutarken .

Gidibde uzan bir aðaç dibine ,
Gam gasevet varmý, bakýn cebine .
Yavaþ yavaþ derken, ulaþ debine ,
Yaratana þükret, þafak atarken .

Destek’li Þair : Ahmet GÜNAY
Sosyal Medyada Paylaşın: