BENİM CENNETİM?SENİN KİBRİN!.
BENÝM CENNETÝM?SENÝN KÝBRÝN!.
Þimdi içimde kekremsi bir tat býrakarak gittiðin bu þehre en tepeden bakýyorum.
Iþýklar o biçim güzel denizin üstünde sanki dans ediyorlar;
En köhne en beter yerinden bakýyorum fareler cirit atýyor.
Oysa beni enterese eden bir durum yok.
Çünkü içimde ne dans eden sen kalmýþsýn nede orda burada koþuþturan heyecanlý mizacýn.
O yüzden herhangi bir coðrafya artýk bir diðerinden farksýz bir diðerinden anlamsýz.
Büsbütün karýncalanan vücudumu buradan kaçýrsam;
Bir baþka sensiz toprak parçasý,
Büsbütün gitsem buralardan bir daha görememe kuþkusu.
Kýrýþ kýrýþ olmuþsa dümdüz alným,
ikide bir kýzýyor kaþlarým yerçekimine her daim inatsa,
yüzüm mayhoþ duygularým kapkara bulutlarsa:
Gittiðinde içimde kalan o anlam veremediðim paslý çivi yutmuþ gibi kývrandýran,
Bir türlü içimden çýkmayan yokluðundan.
Þimdi gel...
Çok mu geç yoksa! yoksa deðiþti mi her þey yoksa sen mi deðiþtin?
Yok kal kendinle.
sen kal yine bildiðin bilinmezliklerinle.
Alýþtýðýn þehirlerin kaldýrýmlarý belli ki pasparlak,
Paslý puslu sokaklarýmda yapamazsýn artýk sen.
Cennet ikimize dar senin yüzünden.
SENÝN KÝBÝRÝNDEN.
MEHMET KOVANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.