UMUTSUZ BEKLENTİ

gönlünün arazisine,
sevgi tohumlarýný ektim bir bir.
yaðan yaðmur taneleri oldu
sana dair umutlarým.
sabýr ve sükunetle bekledim durdum
hasat mevsimini.
zaman ardýna alýrken her geçen dakikayý,
beklentilerim daha da büyüdü.
seni kazanmak uðruna harcadýðým
onca zaman ve çaba ise
tam aksine deðersizleþti gözümde.
zira sevgi uðruna ödenmeli der gönlüm!
böyle olmalý insan özünde...
sonra özlemleri yaþadým
göremediðim her an seni
hasret sancýlarý tuttu,
gece yarýlarý bedenimi.
hayalini kurdum her gece
seni anlattý bana karanlýk,
seni anlattý doðan güneþ ve
ardýndan ýþýk saçan aydýnlýk...
senden duyduðum her söz,
büyük bir aþkýn
umutlu habercisi oldu daima.
neden dersen!
duyduðum hiçbir sözde,
ne anlamsýzlýk vardý nede ima...
birþeyler oldu sonra,
kara bulutlar sarmaya baþladý dört bir yaný
güneþ yerini karanlýða býraktý aniden
bu mutluluk çoktu sanki bana.
daha baþýnda iken herþeyin,
bitme korkusu yaþanmamalýydý oysa
dayanabilirdim yýkýlmadan her türlü zorluða. . .
þimdi düþünüyorum,
acaba hayal dünyam çok mu geniþ!
yalan mýydý tüm yaþananlar?
gerçek bir sevgi için
az mý geldi, gösterdiðim DÝRENÝÞ...

FEYYAZ ASLAN




Sosyal Medyada Paylaşın: