Deðiþim içindeyiz. Hergün bir þeyler deðiþiyor; Ýnsanlar,canlýlar deðiþiyor..
Deðiþime ayak uydurmayan Hemen hemen hiç bir þey yok: Anneler,babalar,evlatlar, Renkler,zevkler deðiþiyor.
Benim dikkatimi çeken, Farklý bir deðiþiklik: Canandaki deðiþiklik. Can feryat ederken, Canana kuþlarla,rüzgarla Selam gönderirken Canan oralý bile olmuyordu.
Þimdi ise tam tersi: Canan feryat ediyor, Daðlara,taþlara,nehirlere Derdini anlatmaya çalýþýyor. Þiirlerinde bunlar görülüyor.
Ancak: Can’a ulaþmak o kadar kolay ki..... Canan telefonla ALO diyebilir; Mesaj veya iletiyi facebook ile gönderebilir. Bunlar varken, Daðlardan,taþlardan neden medet umulur?
Yoksa rol yapmaya devam mý?
04/04/2011 Hüseyin Toy
Sosyal Medyada Paylaşın:
huseyintoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.