kalitesinden neler yitip gider de kimsenin haberi olmaz...
öylesine gaddar bir hançeri asar gövdesine de gezer yalnýzlýk
ara sýra yolunu þaþýrmýþ trenler geçip gidiverirdi saksýlarýnda açan her bir çiçeði susuzluk þiirlerine emanet bir garip kasabadan hayalet sesler yükseldiði vakit
belki ...
doðan bir bebek
hayat taþýrdý buralara…diye baþlayan satýrlar ise hýzla terkediliyordu yazarý tarafýn dan
bir kaç eski þair karýnlarý sýrtlarýna yapýþmýþ
hala
eþeliyordu topraðý
solucanlara yol açmak bir ömür sürse de
kapýmýzý kilitlemeden yatýyorduk yine yorgun olmasak bile üzgündük
þiirsiz sandýklar kendi definlerine hazýrlýk yaparken çaresiz miydik ne
dinlediðimiz büyükler diþsiz aðýzlarýna hayat veren
rengarenk bir ölüme kucak açarken ne kadar kimsesiz ne kadar u z a k t ý k