yalpalayarak , yalçýn kayalara çarptým teknem daðýldý dibe battým
imdadýma yetiþemedi hiç bir melek sandalým daðýldý karaya vurdum kýyý kýyý gezdim durdum bir maðbed buldum
sýðýndým mutlu oldum bir zerzeleyle ’maðbedi-de yýktým’ yeryüzünde çok hata yaptým hatalarýmdan piþmaným
’ben aþkýnda baðbedini yýktým’ þimdi viran oldu gönül sarayým yýkýntý altýnda kaldým
rüyamda bir melek geldi yanýma ’önce yýktýklarýný imar et dedi birgün imar olur seninde aþk maðbedin’ kavuþursun iþte o gün ilahi huzura kutulursun kasvetinden ulaþýrsýn aradýðýn bahara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tülay Bilgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.