Gökkuþaðý sancýr bulutsuzluklarýma
Her yeni açan günde
Günceler as’roluyormuþ gibi
Sanki asýrlardýr çekiyor gibiyim sancýný
Doðumlarým yasaklanýyor ebelerin sövüldüðü muhitlerde
Hissiz,matemsiz bir gelin hediye ediyorlar nikâhýma
Gözlerimi acýtýyorum
Eylül bir g’üzgünü terk ettin evimi
Kýrmýzý yapýncaklar hiç yakýþmadý ellerimize
Senin gözlerin Ýstanbul diyordu
Bir Ortaköy öðleninde
Kýz kulesine uzanan kozmopolit sancýlarýmýzý
Bu þehre ait olmayan nisana teslim ediþim;
Daha efsanevîydi
Saðanaklar deðmiyordu öperken çünkü,dudak çizginden
Sen giderken bahardý kapýmýn önü
Gelmediðine göre ya yaz,ya da esmerleþiyor Ýstanbul
Ama adýmý andýysan orada,muhakkak kýþtýr
Ya seni doyurmadýðýndan yaðmuru,
Ya artýk ben beþinci mevsimdeyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.