EYLÜL'ÜN SUÇU YOKTU

I-

O Eylül çocuktum ben, ceplerim misket dolu
Anlamazdým sað neydi, sol ise neyin solu?
Sokaklar bölünmüþtü aklým ermezdi niçin?
Ne kavgalar çýkardý bir iki adým için
Bozulmuþtu dostluðun, kardeþliðin dokusu
Her taraf kan lekesi, her yer barut kokusu

Parsellenmiþ okullar, sýnýflar bölüm bölüm
Koridorlarda her gün kol geziyordu ölüm
Her direkte bir afiþ, her duvarda bir yazý
Mahkum firar peþinde, her hücrede bir kazý
O Eylül çocuktum ben, gülücükler saçardým
Bir ses duysam korkudan hemen eve kaçardým

II-

Bir gün bizim bahçeye genç bir adam atladý
Ve ardýndan üst üste üç el silah patladý
Ýlk o gün þahit oldum tabancanýn sesine
Kurþunlardan birisi saplandý ensesine
Ve genç bir beden düþtü yapraklar arasýna
Fazla dayanamadý kör kurþun yarasýna

Gözlerimin önünde yitip giden bir candý
O Eylül birçok Ana ayný ateþle yandý
Bu ölümün sebebi gayet açýk ve netti
O kendi Ülkesinde bir sýnýr ihlâl etti
O Eylül çocuktum ben, cepte taþ elde sapan
Sonra öðrendim bizdik Eylül’ü suçlu yapan

Sosyal Medyada Paylaşın: