ARTIK GELSEN DİYORUM

Yýllardan sonra ilk kez bu kadar heyecalýyým,
Bir tren garýnda titrerken yüregim,
Gelecegin son treni bekliyorum.
Son tren demiþtin bana geç kalabilir.
Olsun ben alýþkýným beklemege geçen yýllara sor.
...Sor seni ne kadar bekledigimi,
Tren garlarýnde , otobüs terminallerinde.
Gözlerini azmý aradým bu peronlarda.
Artýk gelmelisin bu son trenle,
Duyuyormusun artýk gelmelisin çok geç olmadan....
Oysa ben ne sevdalar büyütmüþtüm yüregimde,
Alýp baþýmý gitmiþtim deli taylar gibi senden uzaklara.
Gittigin yerden hep dönmeni beklemiþtim kýrlangýçlar gibi,
Hep yüregimde hissetmiþtim yüreginin sesini.
Kör ve sagýr olmuþtum sensiz geçen gecelerde,

Özlemlerinde ellerim titrer kendimden kaçardým.
Beklemenin nasýl bir özlem oldugunu bilirmisin diye düþünürdüm.
Nice güvercinler gönderdim burdan hep sana,
Bir muþtulu habere odaklanmýþken kulaklarým,
Nice tren garlarý meskenim olmuþtu bilemezsin.
Her bekle gelecegim dedigin son þiirinde,
Ýþte bu bekleyiþlerde her umut umutsuzluga dönüþürken,
Kýr düþen saçlarým acý bir gerçekti.
Ve ben sana bir ömürü hediye ederken,
Akþamý sabaha baglayan bir köprüdür sanki gökkuþagýn,
Sana sundugum bu sevgi tükenmeden,
Þevki bitmeden esen meltemin,
Artýk dönsen diyorum.
Gelsende özlemler bitse diyorum...

Þair Cengiz Yýlmaz




Sosyal Medyada Paylaşın: