Pek güzelim, üstelik haþmetliyim, adýmý sorsalar ben de bilmiyorum ama herkes kara kýz der bana durmadan koþar, kiþnerim þahlanýr pek durmam yerimde geviþ getirir oyalanýrým. Bakýþlarým mahsundur yelelerim aslan gibi köpürürüm, çaðlarým denizlerde çoþarým rüzgara karþý koþarým. Kiþneyerek sevinirim kýzdýrana çifte atarým. Masallarýn þehzadesi roman kahramanýym. Prensle prensesin rüyasýyým soyluyum, güzeller güzeli kara kýzým.. Koþtukça ýsýnýrým, koþmasam ruhum donar. Bir resim gibiyim orman içinde yaþamla birlikteyim. Ama ya bir tökezler düþersem yamaçlara Kiþnemem... döner acý çýðlýklara kaderimi bekler dururum ta ki.... Yeni bir tay doðana kadar...
CANAN DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.