Bitirilmemiş bir şiir

Koyu kahverengi bir gecede
Baþladým yazmaya seni
Kafiyeledim önce kendime
Ölçünü ölçüme ayarladým
Olmadý dedim bazý hatalarýmýza
Sil baþtan dedim kendime

Konu bütünlüðü aradým kendimde
Ýmgeler ürettim senin için
Sildim mazmunlarý
Gözünün yaþýna bakmadým
Sen için sanat yapmaya çalýþtým ben
Olmadý dedim sil baþtan

Belkide yutkunan heceleri düþündüm
Kafiye perme periþan
Aruzda hal kalmadý seni yazarken
Sözcüklerim aðladý resmen
Mürekkep fazlasýyla döküldü kalemden
Olmadý yapamadým sil baþtan...

Destan yazarcasýna yazmak istedim
Sana olan sevdama bir þeyler yazýp
Olamaz dedim duymasýn kimse deyip
Bütün yazdýklarýmdan utandým
Kaðýt isyan etti bana kalemse üzdü
Kýzdým onlara karaladým sil baþtan

Belkide seni yazabilmek yürek isterdi
Mangal gibi dolu dolu bir yürek
Dokundum mýsralarýma
Oldukça yavaþ ve ürkerek
Sonra vazgeçtým yazýlmasýn diyerek
Bu þiir bitirilmeden böyle kaldý...


Sosyal Medyada Paylaşın: