Sen baþka yolun yolcususun Ben baþka yolun yolcusuyum Biliyorsun yolcular belki istasyonlarda karþýlaþabilirler Olur ya bir gün yolun düþerse özlenenler istasyonuna Dur ve bekle beni Belki gelirim yanýna ha ne dersin Elimde bir ipek mendil üstümde bir kürk manto baþýmda siyah þapkamla Bekliyor olacaðým seni tren istasyonunun sonundaki bankta Ne olur fazla bekletme beni Son treni kaçýrmadan son bir kez göreyim seni Sadece gözlerinin içine doyasýya bakmama izin ver Konuþma sevdiðim o anda Lokomotifin sesi eþlik etsin yüreðimde büyüttüðüm yarým kalmýþ sevdama Daha fazla bekletme beni Hastayým biliyorsun Özleyenlerin özlemine son vermeye ne dersin sevdiceðim
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehtapdoguncu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.