SEN BEN KOKUYORSUN

ben yaný basýndayým
saclarýn yüzüme savruluyor
uzaklar giriyor aramýza
suskunluðun gece gibi
gurbet koksa da nefesin
Yarýným oluyorsun

uzaklara bakýyorsun hep
ben kömür karasý gözlerine
küçük ellerin ellerimde
yüreðin yüreðime deðiyor
sen sevgi kokuyorsun

gözlerinde çiy damlalarý var
kömür karasý saçlarýn ýpýslak
ellerin yüreðimde
sen bahar kokuyorsun..

üçyüzaltmýþbeþ gün
dört mevsim
Har sabah kurulurken dünya
yanaklarýn hep pembeye açýyor
katmerleniyor sende duygularým
sen gül kokuyorsun...

Çoruh’un ýþýltýlarý sinmiþ saçlarýna
Akdeniz güneþi nefesin
Ýstanbul akþamlarýndan
ödünç ay ýþýðý serpiyorsun
karanlýklarýma
sen Türkiye’m kokuyorsun...

Sisli yamaçlarýn,
gizemli bugusu sinmiþ gözlerine
oldum olasý
yüregim çorak,
yüregim kuru ve çatlak,
sen
yaðmur kokuyorsun.


Mercan ýþýltýlarý gözlerin,
Ýncini yüreðinde büyütmektesin
Hiç bu kadar mavi olunur mu aþk olsun
Dipten gelen bir dalga gibi
Sen deniz kokuyorsun

Saçlarýný vermiþsin rüzgara
Topraða deðiyor sýcak ayak uçlarýn
Gözlerin hep uzaklarda
Bitmemiþ bir þiir gibi
Sen umut kokuyorsun

Sabah ilk ýþýklarýnda düþüyorum yollara
Dudaklarýmda hep umut þarkýmýz
Daða, taþa selam veriyorum
Gülümsüyorum tüm çirkinliklere inat
Sen ekmek kokuyorsun


Varken ucuz zamanlara koyuyorum seni
Ýkilemler yaþýyorum tutkularýn kýrmýzý çizgisinde
Gel gitlerim kendi düþsel dünyamda
Anla beni
Sen özlem kokuyorsun


sevinçleri ve yýldýzlarý topluyorum
gül yapraklarý serpeliyorum içlerine
seni ekliyorum en çok
seni seviyorum en çok
sen
ben kokuyorsun

BURDUR, 04.06.2006
Sosyal Medyada Paylaşın: