Üzerine titreyip göz yaþýmla sularken Sen ey gönül topraðým neden böyle kýraçsýn? Yoruldum kýrýlaný birbirine ularken Ýzin ver de baðrýnda lâleler, güller açsýn
Yarýlsýn tüm tohumlar yeþillenmeye dursun Baðrýnda gelincikler, çimenler otað kursun Hayran olsun görenler, kendini aþka vursun Sen bahar’a soyun ki hazan mevsimi kaçsýn
Son darbeyi vur artýk tam kalbine gelsin denk Bu iþ fazla uzadý bitsin kara kýþla cenk Kýrmýzý, pembe, beyaz ve daha onlarca renk Ýsmi meçhûl çiçekler etrafa koku saçsýn
Bir el gelip tâzecik çimenleri yolsa da Örselenen çiçekler üzüntüden solsa da Bütün yeþil yapraklar birer gazel olsa da Unutma sen her zaman benim baþýmda taçsýn
31Mart2011 15:30
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.