Çocukken yorulmadan oynardýk koþa, koþa.
Ýstop, körebe, sek sek, sevinçle coþa, coþa.
Sýcak soðuk dokunmaz, yanaklarýmýz hep al,
Göndermezdik kimseyi gitme biraz daha kal.
Dürüstçe yenilirdik hile nedir bilmezdik,
Oyun bozan olursa aramýza almazdýk.
Bir gün itmiþti biri, topu aldý elimden,
Hak ettiði sitemi, duyamadý dilimden.
Üzülüp aðlamýþtým caným da çok yanmýþtý,
Çocuk yüreðim bunu yanlýþlýkla sanmýþtý.
Bazen de küserdik biz, iki parmak üst üste,
Geliverirdi hemen çocukluk saflýk iþte.
Büyümeyi isterdim çabucak güçlü olmak,
Hileli oynayanýn topu elinden almak.
Bilememiþim ama onlarda büyüyormuþ,
Ayný oyunlar ile gözleri boyuyormuþ.
Þimdi yine parmaklar geldi üst üste hale,
Ne kadar büyüsek de oyunun hepsi hile.
Caným yine yanýyor düþtüm oynamýyorum.
Top da onlarýn olsun, küstüm oynamýyorum.
Yýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.