KENDİNİ VURABİLMEKTİR EN ZOR HEDEF:

’Ateþ edin, karanlýkta gölgenize / Gündüzleri güneþe
Topraktaki karýncaya / Filizlenen ilk çimene...
Topraktan boynunu uzatan kýr çiçeðine
Ateþ edin, bir çobanýn kavalýndan üflediði türküye
Ateþ edin, özgürleþmiþ beyinlere, sevdalý yüreklere
yaþayan, soluk alan her þeye
Ýster bilerek, ister yanlýþlýkla...’

Gülsüm AKYÜZ..



I

/Ýnsandýr
ihanet giydirilen
birbirini vurma telaþý içindeyken
kendisini yine kendisiyle aldatan
kendisini ’yargýlayýp hüküm veren...’/


II

Ýnsan olmanýn suçunu üstlenir insan:
zindana atýlýr
taþýr içinde kendi cehennemini
kendi yenilgisini!
politik-acýlarda sömürülür insan
þarampole yuvarlanýr, yaralanýr hayalleri..

Ve ’ölür insan hiçbir kitaba yakýþmadan’

III

Sen o kentte, aðýtlarla, þehvetli doðum günü partilerinin birbirine karýþtýðý, o kentte..
herkes kendi ýssýzlýðýnda sana ait anlamlarý bölüþürken
sen üþüttün düþlerini içindeki ayazla...
sonra kalabalýða bulandý yalnýzlýklar...

Herkes aðlar yalnýzlýðýna
günlerin kursaðýnda kalýr hevesleri..

Gecenin karanlýðýnda herkes vurur yalnýzlýðýný
ve gömer içindeki ürkünç mezarlýða!..
o yüzden herkes görgü tanýðýdýr yalnýzlýðýnýn!

V

Bilirsiniz
yaslý olur þiirleri de, çýðlýk çýðlýða eskitilen,
acýtýlan yaslý hayatlarýn...

Cehaletle sýnansýn bilgi
gerçeðe gömülsün yalanlar
yolcu bilsin yolun anlamýný
yara kabuðun anlamýný...
sýrtlanýn anlamýný hainler bilsin!
içlenip acýlansýn þair, þiirin anlamýnda
ve yenilenmek için, kimse eski þeyler söylemesin.


VI


Aðlarýz!
herkes aðlar yalnýzlýðýna
günlerin kursaðýnda kalýr hevesleri
gecenin karanlýðýnda herkes vurur yalnýzlýðýný
ve gömer içindeki ürkünç mezarlýða!
o yüzden herkes görgü tanýðýdýr yalnýzlýðýnýn.../

Sonra susup, karþý koyamadýðýmýz bir ayrýlýkta
’kilidini arayan anahtar gibi’
gidenin sesini unutacaðýz belki;
ama dönmeyeceðini bile bile bekleyeceðiz.

Ve yenileceðiz;
yenileceðiz!..

Yenildikçe, yenileneceðiz...

(Birdal ERDOÐMUÞ)

Sosyal Medyada Paylaşın: