a d ı m y o k

........................- bu þiir ’ d ö n ’ anlamý taþýmýyor -



kimin bu gece gözleri, pençeler,
bu hücre, bu duvar,
ýþýksýz pencereler,
kulaðýma fýsýldanan bu þiir,
yüreðime saplý bulduðum hançer?

somut deðil sevgiler,
eller, tutunca kaymalara gebe,
gözlerim ölü balýk gözleri, umutsuz,
diller pas tadýnda,
zehir zemberek sözler..

kimdin sen, yollarýma kýrýk camlar döþeyen,
bir ýsýtýp yüreðimi, bir üþüten.
bazen, halý gibi,
camdan silkeleyen sevgimi..
sevgili, kýzgýn, hüzünlü, kýskanç, d e ð i þ k e n..

uçsuz, bucaksýz tarlalara
sevgiler ekmek deðildi, derdim.
ufak bir saksýda - ki yüreðimdi -
adý sevgi olan, bir çiçek büyütmek istedim.

(nene gerekti, be! ihtiyar,
bilmiyor muydun?
mürur-u zamana uðradý
sana ayrýlan mutluluklar..)

bir yürek ölümünden
kopup geldi, bu satýrlar..
kimsesiz, kendi halinde, sessiz, aðlamaklý..
yerli yerindeler / yani yerlerdeler..
günleri iyi geçti, biliyorum;
bu yüzden mutludur, s e v g i g ö m ü c ü l e r..

en büyük kötülüktü
beni, unuttuðum þiirlere döndürmek,
þiirlere ve unutulmuþ duygulara..
bir daha boðulmam ben, bu sularda;
dediðim sulara..

k a y b o l u þ l a r b u l v a r ý n d a y ý m..
a d ý m y o k..
ö l ü m b u l a m a z b e n i....


Sosyal Medyada Paylaşın: