unut artýk sen yolda gördüðün yaparak tanesisin yazýn yeþil sonbaharda sarý gittin karanlýðý yararak içtin güvercinler gibi çið tanelerini üzüldün büzüldün zemheri kabuklarý gibi çarþýlarda adýmlarýn buz kesti esti ruhuna Tanrýdaðý rüzgarý yanýndan atlýlar geçti taþtý darmadaðýn düþlerin gülüþlerini kopyeledi çocuklar masallar anlattýn iyi uykular dedin içine içinden tramvaylar geçen kaçan bulutlardan umutsuz çocuklar
Beyoðlu’nda bir yerde oturdun Aða Cami önünde þair yýkadýn yüzünü gözünü diktin taktýn ardýna piþkin aþkta bulaþýklar yýðýldý evde ayrýldýn kimsesiz sokaklarýna þehir Soul söylüyordu zenci aðýt müziði sen de çello çaldýn kaldýn öyle boynu bükük kemancýlar sancýlar buldu seni
yabancý umut treni geldi Sirkeci Garý’nda meydana çöreklenmiþ turistler çörek yediler kediler gezdi mavi beyaz biraz üzüldün aðladýn biraz ayaz vurdu saçalarýna üþüdün biraz
inci diþli zenci kardeþim sen kemanýný çal ben de flütümü getirdim 1979’dan müzik öðretmenimiz notalarý haftaya öðretecekti öðretmedi notalar baþka diyarlara gitti senfoni yarým kaldý söyle hikayemi siyah zenci müziði gibi
a................................
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Zorluoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.