Kargalar, kara kargalar, sesleri bile çok kötü,
‘Gak,gak…’ diye ötüyorlar, sanki ömür törpüsü,
Havada gerili olan telleri mekanlarý yapmýþlar,
Kargalar tek gibiler ama sanki ordu olmuþlar…
Gece yarýsý da duydum içlerinden birinin sesini,
Uyku da uyumuyor sanýrým, derdi ne olabilirdi?
Her neyse bilemem, beni korkuttu gece yarýsýnda,
Deprem korkusuyla uyandým o anda yataðýmda…
Kargalar bir alem, özelliklerini iyi bilemiyorum,
Her birinin yüzlerce sene yaþadýðýný duymuþtum,
Doðrudur, dertleri tasalarý yoktur yer yüzünde,
Ömür geçiriyorlar ya bir tel yahut aðaç üzerinde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.