ÖZLEDİM
Yaþamayý özledim
Her gün haykýra haykýra acýdan
Seninle yaþamayý özledim
Hiç görmediðim hayalimde yaþayan sevgili
Bir gün niþanlanacaðýmýz günü
Özledim
Özgürlük tadýn da yaramaz çocuklarýmýzýn
Olacaðý günü
Kimsenin sorgu sual sormadýðý
Bir dünya da seninle
Deliler gibi koþmayý
Sokakta
Mahallede
Cadde de
Ülkeden ülkeye koþmayý özledim
Çocuk çýðlýðýnda
Aþkýn sýnýrlarýnda
Kimsenin nöbet beklemediði
Günü özledim
Mülteci olmayý
Sýnýr dan sýnýra geçerken
Bir kurþunun kederimi
Çizmediði günü özledim
Yaþamak diye çýðlýlar atmak
Koþarkende çýðýlýk çýðlýða
Toplumun delisi olamdýðým
Günü özledim
Seninle koþ koþabildiðin kadar
Ucsuz bucaksýz gezegenlere
Gezegenlerin tümünde
Oksijensiz de
Yaþacaðým günü özledim
Ütopik bir sevda bendeki
Seninle ütopyalar ülkesinden
Ateþ çalacaðým günü özledim
Kendi ellerimle çizdiðim
Savruk kaderimle
Yaramaz çocuklar gibi
Ateþ yakýp küllerini tüm dünyaya
Savuracaðým günü özledim
Hiç bitmeyecek olan þiiri
Yazacaðým günü
Hiç uyanmayacaðým
Uyanmakta istemeyeceðim
Hayali
Kardeþ payýnda bir ekmeði paylaþacaðým
Günü
Ve sevgili
Seninle zamandan mekandan soyutlanarak
Tek beden olmayý özledim
Sýcacýk teninde ýsýnarak
Iþýk ýþýk gözlerin aydýnlarak
Ve dünya cehennemindeki
Ateþleri aþk ateþiyle
Söndüreceðimiz günü özledim
01:54
Salý
01/03/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.