ŞARKILARA SÜRGÜN YARALAR:

/Sen benim bedduamýn sonuna ’amin’
dizginlenemez isyanlarýma yandaþ olamazsýn
acýklý bir ezgiyle baksam da gözlerine,
þarkýma nota, kemanýma tel olamazsýn!../

I

Hayatýn dinmez uðultusunda, aynalara saklanmýþ yüzünle ödeþirken
cehennemin kapýsýný aralayýp, kendimi cezalanýrdýrýyorum
herkes hayatý birbirinden kopya çekerek yaþarken böyle...
yenilgiyle yýpranmýþ sensizliðin kabzasýnda,
hasret tükenmeyecek/bizi tüketmeden!..

II

seni sürükleyen ayrýlýðýn azgýn sularýndan ardýndan bakakalýrken,
senin içinde ihanet, bende biraz aþk kalmýþ
bana yokluðunu ezberlemek, sana býçak bileyen günlerin telaþý;
sana çocuksu saflýðým, bana ertelenmez korkunç yolculuklar
ve valizine sýðdýramadýðýn melankolik yalnýzlýklar kalmýþ...
adý aklýnda yanlýþ kalmýþ yapay acýlar, yapay mutluluklarda
en sahici yanlarým sen de kalmýþ...

III

bir aþký sabote eden ihanettir;
kimliksiz bir aþkýn dehþetinden sonra
kimse teþhis edemez, kimsenin cesedini!..

pazarlanan taksitli aþklarda, yok ki, aslý yok kimsenin
ayrýlýða rehin bir aþký kurtarma operasyonunda;
sen namluya sürdüðüm mermi, tutukluk yapan tabancam!..

IV

sen gidince!..
çoðalýr hayata tutunamama tedirginliðim ve yaþlanma endiþem
bir çocuk iþçinin yorgun omuzlarýnda, göç etmez ömrümüzden hüzün
þarkýlarýn derinliðine sürgün edilir hayatlar...

seni sürükleyen ayrýlýðýn, azgýn sularýndan ardýndan bakakalýrken-
þarkýlar yaralarý, yaralar en çok þarkýlarý kanatýr!..
’bazý þarkýlar bize geçmiþi diriltirken, hiçbir þey söylemez baþkalarýna’

bozulmaz sesimin ýssýzlýðý, yenilgilerle yenilenir þarkýlarým...
çarmýhýný sýrtýnda taþýyan Ýsa gibi, sýrtladým seni
aþký haczedecekler borçlu seveceðiz
sadakat tedavülden kalkacak, aklým sen de kalacak
suçüstü yakalanacak aþk-
yalnýzlýða hapsedilip, suçlu seveceðiz dünyayý

V

hayatýn reçetesinde okunaksýz harflerim:
tekil bir cümleyim, çoðullaþacak kadar karýþmadým kalabalýklara
kimliði belirsiz kiþilerin saldýrýsýna uðramýþ, sevdiðim bütün þarkýlar
kolay deðil içimde bir yer kesiliyor sen gidince
bir uzun yol otobüsünde unuturum kendimi!..
zamanýn kalbinde hayatýn neresini sevsem orasý ýssýz
o yüzden, büyümesini öðrettim içimdeki çocuða,
gecenin kan sýçramýþ yüzünde!..

VI

ömrümüzün en kýrýlgan, en kullanýlmamýþ yerinde
tekrar diriliriz gömüldüðümüz þarkýlarda
acýlar þarkýlara saklanýr/þarkýlarsa apansýz ayrýlýklara...

yüzüme kapanan her kapý kendini sýnýyor suretimde!..
sevgiye intihar süsü verip;
her gidenin ardýnda býraktýðý uçuruma yaslanarak
her aþkýn enkazýnda yenilenir aðrýlar
kanýný durduramaz kimse kanayan yalnýzlýðýn
günlerin kesik damarýnda yitiririz anýlarý
bu yüzden yaþamayý bilemeyiz, ölümü özlemekten!..


Birdal ERDOÐMUÞ -


Sosyal Medyada Paylaşın: