Yeryüzünde bir gül idim, Sahtemi yaptýlar . Beni fýrlatýp attýlar. Þimdi diken üstündeyim. Bülbülümden de mahrum býraktýlar. Þimdi ben neyleyim. Keþke su üstünde olaydým, Deniz kýzlarýna anlataydým derdimi. Keþke bir güzelin baþýnda olaydým, Dinleyeydim sevgilisinden iþitiði sözleri. Belki o zaman bulurdum bir teselli. Ey bülbül ! Bakma dikenime , Biraz dur da kulak ver yüreðimin sesine. Kabahat bende deðil, Beni bu hale düþürende. Kabahat sende deðil. Sende esir oldun nefsine. Sen yoksan ben de küskünüm feleðe. Þimdi artýk, Öylesine yaþayacaðýz artýk öylesine.
29.03.2011 Orhan OYANIK ÇAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.