Ýnce boynu kopsun, þeydâ bülbülün
Aþkta mübah saydý, zulmünü gülün
Dertten tuttu bu Kays, yolunu çölün
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Leylâ’m için kýrdým, kolu kanadý
Duysun diye ettim, bunca feryâdý
Sevdamla duyuldu, dünyada adý
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Nemli gözlerine, hüzünle baktým
Korda karlar gibi, eriyip aktým
Bir bakýþý için, bu ömrü yaktým
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Ben yasýný tuttum, hatta bayramda
Tek aþký suçluydu, bunca haramda
Yâre visâl vardý, en son meramda
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Varlýkta somuttum, Leylâ soyuttu
Ben lâl bülbül idim, aþkýysa duttu
Gözümde cemâli, gayr-i mahduttu
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Kara gözlerinde, hep yaþý oldum
Aþkla baka baka, kör þaþý oldum
Gözünde hâre ve bir kaþý oldum
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Yýldýzlarý yaktým, gece çýramda
Gözlerin izi var, kalbî yaramda
Hâlâ bir acýsý, var, tam þuramda
Yine de sevmedi, Leylâ Mecnûnu
Soner Çaðatay 22 Mart 2011 / Wuppertal
Kelime:
gayr-i mahdut: sýnýrsýz