ALEV

dünyalarý yakar yok eder,
bendeki alevi söndüremezsin ki.


sen giderken
gözlerin ceylan karasý
saçlarýn bal sarýsý
sesine aþýk tüm kuþlar,
hep seni söylerler,
her köþe baþýnda
her kaldýrým taþýnda,
sevenlerin gözyaþýnda,her yerde izin var,
herkes tanýyor seni.


sen.... sevdiginin kolunda,
ben, sensizlik acýsýnda.
bir meyhanenin izbe köþesinde,
yine sensizligin nöbetlerindeyim.
sen yoksun diye,
yaktýgýn alevlerde yanmaktayým.

meyhanenin loþ ýþýklarýnda,
þiþeme vuran ýþýklardasýn.
bu imkansýz nasýl olur,
sen uzakta,þiþemdesin.
yalpa yalpa sokaklarda,
düþe kalka bu yollarda,
bu imkansýz nasýl olur,
taþa degen ayagýmda,
sen uzakta, yanýmdasýn.
bak.. nefesin tükendigi,
yastýgýmda son kokunda,
loþç ýþýgýn son deminde,
yatagýmda, yanýmdasýn,
bu imkansýz nasýl olur,
sen uzakta, benimlesin.
Sosyal Medyada Paylaşın: