OTOBÜS / HAYATIM

Bu gün bir yolculuða daha çýktý hem bedenim
hemde gerçekler
bindim otobüse
gözlerim cam kenarýnda bir boþ yer aradý
ilk duraktan binmenin avantajýyla en arkalardan bir cam kenarý seçip oturmuþtum
oysaki hayatýmda hiç bir zaman böyle bir lüksüm olmamakla birlikte
otobüs ilerledikçe bütün koltuklar dolmuþtu
herkez uyuyordu erken kalkýlmýþtý,, belliydi
bir tek ben uyumuyordum
yoksa onlar gerçekte uyanýktýda ben mi uyuyordum
evet ben uyuyordum
nasýlda yalanlar sarmýþtý etrafýmýda görmemiþtim
otobüs iyiden iyiye doldu tek boþ koltuk bile kalmadý
sanýrým þimdi ayakta yolcu almaya baþlayacaktý þoför
insanlar ayakta yolculuk etmeye baþlamýþtý
oysaki biz hep mi ? ayakta gidiyorduk yaþamýmýzda
birileri bizden önce kapýyordu en güzel yerleri,
kim di bunlar ?
neden hep onlar ve neden hep biz ayakta,
ilk duraktan mý binmek gerekiyordu
aklýmdan geçen bu sözlerin tam yok oluþu sýrasýnda
tartýþmalar baþlamýþtý
neden itiyorsun uzak dur yada þoföre edilen küfürü bin parça sözler
yazýk hayatýmýzda da böyleydik aslýnda
kendimiz binene kadar otobüse
ilerleyin kardeþim kaç saattir bekliyoruz sözleri
bindikten sonra yermi var biniyorsunuz bencilliði
biz hep bencildik sanýrým
araç týkabasa doldu nefesim kesilmeye baþladý
o an düþündümde benim de cevrem bu otobüs gibi kalabalýktý
iki yüzlü insanlar yalanlar dolanlar
nefesim kesiliyordu onlarýn arasýnda da
otobüs ilerledikçe araç bir boþalýp bir doluyordu
hayatým gibi ne tesdüf
birileri hayatýma dahil oluyor birileri çýkýyordu
kimse kimsenin yerini doldurmuyor kimse kimseden aþaðý kalmýyordu
yolculuðumun sonuna gelmiþtim son duraktý benim için
ayaðý kalktým þöyle bir ardýma baktým
yerime oturmak için nasýl da bit telaþ baþ göstermiþti
bu gün yolculuðumun sonuna gelmiþtim
týpký bir gün
hayatýmda ki son duraga geleceðim gibi
o günde arkamý dönüp baktýðýmda
ayný bu gün boþalan koltugumu kapmak için yarýþanlar olacaktý
ama bilmiyorlarmýydý ki

Sosyal Medyada Paylaşın: