ANNEMLE HASBİHAL

Yaþasaydýn inan ki üzüntüden ölürdün
Yadigârýn çok müþkül. Selam alýnmaz anne.
Sen de olsan yerimde, eþi dostu silerdin,
Yüze kapanan kapý tekrar çalýnmaz anne...

Kaç gecedir yýldýzlý bir gece örter beni
Çile terazisinde yoksulluk tartar beni
Kabus olur geçmiþim, ansýzýn dürter beni
Gözyaþýna set çekip düþe dalýnmaz anne...

Yarým ekmek verip te ’’yeme sakýn’’ diyen var,
’’Aman bütünü bölme, kýtlýk yakýn’’ diyen var,
’’Allah’ýný seversen ye, iç, týkýn’’ diyen var
Böyle dostlar oldukça, hiç aç kalýnmaz anne...

Meðerse ben kimlere ’’can’’ demiþ, dost bilmiþim.
Týbben nefes alsam da, öz de çoktan ölmüþüm.
Sözlerine bakarsan, nâdide bir gül müþüm;
Açsam koklayaným yok, solsam solunmaz anne...

Kader koltuða geçmiþ, patronmuþ bu mekânda,
’’Tasfiye nedeniyle’’ yazýyor camekânda!
Ne yazýk ki, Kâinat denen fanî dükkânda
Az kullanýlmýþ dahi huzur bulunmaz anne...



AliERDÝNÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: