boþuna bakma gözlerin yaþ dolu semaya gitti gelmez o leylek beklemelerin boþ artýk umut edip sevinme çýkýnca gelirim diye bahara kolunu kanadýný kýrdýðýn, o leylek yok artýk.
sen beni kuþum diye severdin kýyamazdýn ki bazen dalar giderdin söylecek söz bulamazdýn ki ne olduda deðiþtin bu kadar kötü olamazdýn ki elini yumma aç,kuþun avuçlarýndan, uçtu artýk.
nasýl ki leylek yuvasý için gagasýnda taþýrsa dallarý bende sevdamýz için yüreðimde taþýmýþtým daðlarý sen harap,viran ettin açmadan soldurdun baðlarý bundan sonra güzün ardýndan yaz gelemez artýk.
kuþu altýn kafese koysanda istemez nafile demiþler seni görmeyincede benim gözümden sönüyordu fer gül, eðlen, sevincine sevinç kat senindir zafer baþkasýnda yapamaz dediðin kuþun göçüyor artýk.
_e.ö_
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELİF NUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.