BEN ÖLDÜĞÜM ZAMAN ÖLECEKSİN SEN DE...

yüreðim sýzlýyor
sana anlatamýyorum seni nasýl sevdiðimi...
acý çekiyor bedenim
gözlerim ise hep aðlamaklý...
yine de sensizliði yaþýyorum
ve;kendi kendimi avutuyorum iþte...
sessizce gökyüzüne bakýyorum
karanlýðýn sesi sesim oluyor bir anda...
sadece sen varsýn karanlýk gecenin koynunda
sadece senin gözlerin ýþýldýyor yüreðime...
az da olsa o aný yaþarken sessizce
içimi burksa da sensizlik
yine de ben gülümseyebiliyorum...
çünkü sen öðretmiþtin bana hatýrlýyor musun?
karanlýk bir gecede ’gülümse hiç somurtma ha!!!’demiþtin ya
bende ’seni karanlýk düþlerimin içimde saklýyorum’ sözünü
o gün ilk defa söylemiþtim sana...
ben seni o gün buldum bir tanem
yüreðime o gün taþýdým seni
ve hep oradasýn bunu unutma...
bedenin yanýmda olmasa da
biliyorum yüreðinin sevgisi hep benimle...
ayrýlýk olsa da bunun adý
aslýnda biz hiç ayrýlmadýk ki!!!
seni yüreðimin taaa derinliklerinde yaþatýyorum...
sen ancak;ben bu dünyadan ayrýldýðým zaman
benden kurtulacaksýn...
çünkü;yüreðim de o gün ölecek
ve sen de o zaman yüreðimde öleceksin...

yosun

...aþk insana yüreðiyle bir þeyler yazdýrýyor...çoðumuz belki de yaþadýðýmýz aþklar üzerine yazarýz ama bana bu dizeleri yazdýran yaþayamadýðým imkansýz aþklar...hep nedense beni bulan imkansýzlýk oluyor...kýsacasý þiirlerimin hikayesi bu...
Sosyal Medyada Paylaşın: