Evet benim bu dilim, Acem ve Arap dili
Bir lisân bir insândýr, ey çaðdaþýn câhili!
Gel de otur rahleme! Öðreteyim bir lisân
Ancak böyle edersin, içte bir buçuk insân
Lisânýma dardýr, dar! Kelime daðarcýðýn
Ötüþü ayný olur mu, bülbülle sýðýr/cýðýn?
Kardeþtir bu üç lisân: Türkçe, Arapça ve Farsça
Onlara dil uzatma! Benden yersin hep fýrça
Dilim ayrýlmayacak, ikisinden her dâim
Bu koca medeniyet, bu üç lisânla kâim
Ben bir medeniyetin, çocuðuyumdur keza
Anlatamadým bunu, çaðdaþ denen yobaza
Ýdeolojiye etmem, asla bu dili fedâ
Azalarým olsa da, birbirinden cûdâ
Her yýl yapsanýz da, bin kez harf inkilâbý
Bu defa halk ödemez, bu kabarýk hesâbý
Lisânýn kýymetini, bilmez dil fukârasý
Batý dili de bilmez, milletin yüz karasý
Dünyada herkes yazar, seviyesine göre
Anadilini bilmez, ,edîbimʼ der boþ yere
Koca bir ömür verdim, varlýðým da cabasý
Bin baþým da fedâdýr, kursan idâm sehpasý
Sen ne verdin kültüre, onu yýkmaktan baþka
,,Tahribât!’’ duyduðunda, geliyorsun bir aþka
Benim derdim deðildir; tribüne oynamak
Tek derdim kalemimle, lisânýmý yamamak
Adam! ýrk ve lisâna, her nedense pek gýcýk
Arap sana ne yaptý? Ýnsafa gel! birazcýk!
Yoksa sen sütten çýkmýþ, bir ak kaþýk mýsýn hâ
Yahudiler gibi deme! gökten geldi bir sayhâ
Gerçek insân, insâný, sever Mevlâna kadar
Durmaz! bütün ömrünü, bu hak davaya adar
Ayný düþünceleri, paylaþmýyoruz diye
Yazma bu sitelerde, tahkir eden reddiye
Önüne sert bir kaya, çýkar bu Soner gibi
Üzerinden de geçip, gider bulldozer gibi
Anlayana kâfidir, nush ile tek bir tekdir
Tekdirden anlamayan, hakikaten eþektir
Soner Çaðatay 13 Mart 2011 / Wuppertal
Kelime:
Cüda: ayrýlmak
sayhâ: Çýðlýk, ses