yüreðimde nameler kumlara yazdým . Dönde gel uyandýrdý düþüncelerin uykularýmdan, varlýðýný deðil yokluðunu andým bu gece de , sen gittin ama resmin kaldý tek baþýna , güneþi gördüm ama cihan neden karanlýk yoksa rùzgarla bendemi yok oldum. Evet anladým sensiz bilmediðim bu þehirin en kuytu köþeleriydi ,
seni unuttuðum o derin kuyu kayboluþlarým sýðýnamadýðým kapýlarýn eþiðine savurmuþtu beni bilinmeyen sendin gerçek olan gömülmeyi bilmekti
Ekru oldu giydiðim ceketim
saflýk bedenden uzak artýk...
Ayþe caniberk Gümüþ kalpler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gümüş kalpler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.