Lisan hazan mı oldu bu ne efkar!

Þayet
Söyleye bilseydim
Sana derdimi þiir yazmak niyeydi

Anlata
Bilseydim meramýmý
Yazýlarýn halden sudur eden rengiyle

Sitem
Kime, nedamet
Ki artýk kimin derdinde

Sevdanýn
Açýlan sis perdelerinde
Tahayyülün muazzam enginliðinde

Sevsen de
Bizarým velev ki
Sen hiç sevmesen de

Hicraným,
Benim kendi kendimle
Sen bir zerre miskali üzülme

Merakýn
Esrarýnda büzülme,
Kendi melalinde hiç kederlenme

Derdim
Sadece kendimle
Sevmiyorsun ki sen þimdi ne çare

Býrakmýþým
Melalimi dalgalarýn
Kuþatan efkâr salan serinliðine

Sensizliðin
Derinliðinde hicraným
Sýzýnýn kadrinde yapayalnýzým

Sen
Ne bileceksin derdi
Ve hatta gamý kederi kal kendinle

Sen
Hiç nazar etme,
Kelamýný her vakit nazarýmdan esirge

Biliyorum
Artýk gül-i nisalar,
Hissiz rýhtýmýmda dalgalar misali

Gelen
Vursun giden vursun
Gönül zaten yaralý ne çýkar sanki

Þimdi
Öyle viraneyim ki,
Martýlar uçarak kanat çýrpsa bana ne ki

Kokmayan
Bir gül bahçesinde,
Sessiz dolaþan dili hazanýn efkârý gibi



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: