Penceremin Pervazına Ay Konmuş

Gecenin sabaha dönen yüzünde
Uyandým ansýzýn ortalýk sessiz.
Penceremin Pervazýna Ay Konmuþ
Bana gülümsüyor içten, lekesiz.

Ay dedim, geceme sessizce doðdun
Hüzünlü gönlümü sevince boðdun
Acýlarým dindi, dertleri kovdun
Gidip de býrakma beni çaresiz.

Ay dedim, çok parlak aydýnlýk yüzün
Keder uðramaz mý, gelmez mi güzün?
Kaþlarý çatýldý, dedi ki; hüzün
Ýçimde saklýdýr, sýrdýr, gölgesiz.

Çanakkale 25/03/2011

Sosyal Medyada Paylaşın: