Nerde o eski günler, nerde eski oyunlar Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým. Seksek, misket, dokuztaþ, geçmiþte kaldý onlar Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým.
Katlardým boþ bir kaðýt, uçak yapýp atardým Gökteki uçurtmamýn, kuyruðundan tutardým Saklambaç oyununda, ebe olup yatardým Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým.
Kaðýttan kayýk yapar, derede yüzdürürdüm Her gün çamur içinde, annemi bezdirirdim Sapanýmla taþ atýp, komþuyu kýzdýrýrdým Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým.
’Aldým verdim ben seni, yendim’ diye sayardým Takýmýma hep güçlü, çocuklarý koyardým Kýþýn naylon poþetle, dik yamaçtan kayardým Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým.
Aðaçtan elmalarý, aþýrýrken gülerdim Pabucumun ucunu, topa vurup delerdim Kazaðýmýn koluna, burnumu çok silerdim Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým.
Zaman hayallerimi, öðütüp tek tek yerken ’Göz yumup, açmak’ kadar, yýllar geçiyor erken Daha oynamadýðým , nice oyunlar varken Keþke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydým...
ASÝYE ALEV AKBOÐA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gelincik55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.