Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır

Islak sokaklar mevsimindeyiz artýk

Bu kalabalýk þehre hüzün yaðar

Bu zamanlar yalnýzlýk yaðar caddelerine

Darma daðýn saçlar

Islanmýþ yüzler hep yere bakar

Kahveleri bile dert yüklenir

Çaylarý bile daha demli

Unutulan sevgililer hatýrlanýr

Veya sevgililer unutulmaya çalýþýlýr

Bu mevsimde vitrinleri az sulu raký gibidir

Bu þehrin her adýmý yalnýzlýða atýlýr

Yinede hýzlý atýlýr adýmlar

Koþulur bu sokaklarda

Herkes kendi türküsünü söyler

Yüzünü buruþturarak

Herkes kendi hikayesini en acýklý sanýr

Dün gece bir aþký gömdüm derine

Dün gece sensiz öldüm

Gözlerimi kapattým uyumadan

Düþümde seni gördüm

Dün gece bir aþký gömdüm derine

Dün gece sensiz öldüm gözlerimi kapattým uyumadan

Düþümde seni gördüm

Sensiz olan bu þehir istemem aþksýz olsun

Sensiz olan bu aþk istemem bensiz olsun


Sosyal Medyada Paylaşın: