kusur mudur bilmem bu...
ayak takýmý bir dünya,
ve içinde mutlu birazda mutsuz yüz,
bir parça da telaþ,bir parçada aþk...
hey hayat söylesene parmagýmdaki bu yuvarlak leke de ne?
ne zaman gölgesi düþtü yüzümün en çýlgýn yerine?
ve ne zaman göge ihanet etti bu ellerim?
kipriklerimde aþagý düþen bu yabancýda kim?
moreli öylesine çökük,saçbaþý öyle dagýnýk...
sanki sudaki aksim gibi bir yabancý,
yoksa bu ben miyim böyle horca alaya alýnan,
yoksa þu usanmayan gönlüm mü?
yeter artýk be gönül,
yeter artýk be aklým yapmayýn böyle oyun.
gökten aþagý melek yagýyor,
günahlarým ne kadar da þeytanisiniz,
þimdi anlýyorum gözleriem düþen bu ince alayý,
bu isimsiz yabancýyý þimdi tanýyorum,
yapma be aklým kes þu oyunu kes!!!!!!!!!!!!!!!!
bilirsin gerçeklerden yan olmadý hiç derdim,
benim derdim tanrýyla,
yani borçlu oldugumu bildiðim þeyle,
hade çek þu içimde ki þeytaný,
görmez misin gökten melek yagar,
ihtiyacým var günahlarýmdan arýnmaya.
ihtiyacým var tanrýya ulaþmaya,
yýgýnlar mitolojisinden sýyrýlýp,
kendi ütopyama varmaya bu kadar istekliyken,
kes þu çeliþkiyi ey tanrým,
yoksa sana dargýnlýgýma dayanamsýn,
ceheneminde senin için yanmaktan vaz geçerim,
býrakta cennetine ulaþayým,
ey elerim açýlýn göge bin yýlýk duvaya durunb,
sökün içimde ki sarhoþ hayatý,
sökün ey melekler,
þeytani yanýma kurun pusu,
avlayýn o yanýmý bir cuma akþamý.