-l-
takvasý sallanýr dualarým kaldý bir tek
tükenmez s a n d ý k l a r ý m d a n geriye...
bembeyaz mehveþ bir prelüd besteleyecektim sana
mahpeyker olacaktý kod adý bu yürüyüþün
kýran kýrana bir vuruþmayý anlatacaktý
ve depreþtikçe yaralarým, azgýn bir nehir gibi
deðdiði yeri yýkacak
nefesinin deðmediði varoþlarýn masalýný anlatacaktý sana
býyýðý ter görmemiþ barikatlarýn haykýrýþýný_kuþatmasýný
doðru dürüst ve kendi baþýna
hiç aþ kaþýklamamýþ bir delikanlý marþý olacaktý belki
ama , asla aþk masalý olmayacaktý tek baþýna...
-ll-
Tayini olmayan duygularým vardý . Gübresini güneþten alan çiçeklerim...bitmeyen tükenmeyen istemeyen, yýlmayan, pür istikamet bir þuhla ve Tanrý boyu bir hortumla sulayacaktým gerdanýnýn terini...
Hikmetini o vakit anlamýþtým karyolamýn karþý duvarýnda duran resmini güldüren Tanrý’nýn... Baykuþlardan öðrendim gece cesaretini.
ki; bu korku ecele faydasýz bir ritüeldi. Ve büyüklük hiç bir ölçü olamazdý
küçük düþünenler için. Ölçü olmamazdý sevmek; ederini ellerinden önce, kaderiyle birleþtiremeyenlerin...
utanýr kýrmýzý yüzüne dalgakýran deðmemiþ daha
elleri daha nasýra deðmemiþ bir emekçiydim
ve bir þiir yazacaktým sana dudak uçuklatan
nasýl olacaksa
gönlü, daha hiç nadas görmemiþ bakir bir tarla öyküsü olacaktý
hissettiklerim bir lambanýn isi gibi usumda toplanacaklar
ve her mýrýldanýþta
sana, her defasýnda bir baþka diyemediðimi hatýrlatacaklardý
bir kitap yazacaktým sana i/çimden
bilindik lisanlara kilitli kapýlar ardýndan
ve bir okumada anlaþýlamamalýydý içeriði
týpký sana söyleyemediklerim gibi...
-lll-
Katmerli anaforuna asýlý bir vaziyette kapaksýz kuyu gibi rüyalar görürdüm, gelecek zamanlý ve deliksiz.
Ve bu rüyanýn tabiri makberle mahþer arasýna niþan almýþ uzun anlamlý ama kýsa cümleler gerektirirdi. Elime hiç kalem almamýþ olsam da yazmalý, becermeliydim bunu. Nihayetinde tüm hayranlýk duyduðum þiirleri yazabilenler de benim gibiydi.
Bildiðim tek bir þey vardý; hiç biri benim kadar sevemezdi...
Endülüs yumuþaklýðýn yanýnda Osmanlý kibrini kuþamalýydým bu zýrha
yüzüne düþen o tebessümün
kara kökönü anlatabilmeliydim mesela o cýlýz harflerin diliyle
imkansýzdý belki evet
belki de Hint’çe öðrenmeliydim bir þekilde
asma saçlar, bal dudaklar, yakamoz bakýþlar
gerdaný inciden diþler, mehveþ gülüþler
bunlarýn hiç biri seni tabire yeterli deðildi
okuyordum gece gündüz
okuyordum delipençe
ama yazamýyordum bir türlü
düþmüyordun kaðýda, bir birbirine düþerken gündüz gece
ve aklýmda sadece afili Çin söylemleri kalýyordu nedense
_sevmek, bir gün mutlaka doðduðu yere varan bir nehirdir_
Çin’ce þarkýlar da ezberlediðim olmuþtur o vakitler
gözlerimi hafifçe büzüþtürdüðümde...
_lV_
Sabrýn sonunu göremedim elbet! Ama sorunlarýný ezberledim sayende. Bir kere ya Çin’de nehirler ters akýyordu inandým buna ya da bunlar çokluk kandýrmacalarý idi. Takiyye pazarý voltalarý ya da mezarlýk türküleri gibi. Ama bir kere pilava deðimiþti kaþýk ve zamandan münezzeh bir harita vardý önümde. Bir gün mutlaka yazacaktým nutkunu alabora eden ’o þiiri’. Ve serecektim irislerinin o en renkli, en havai cicilerini giyinmiþ haline.
Ýþte burada faniyet zamana deðiyor en çok. Ama acelem yok belki de ömrüm yetmez veya bir tufana denk gelir iþtahým da bir mucize olur yazabilirim... Alaburuz saçlarým omuzlarýma yetiþince, iþte, Hak adýmý okutmadan yanýna çaðýrmadan önce önce...
su suya tanýdýk gelirdi belki
ama ben yaðmuru anlatmayacaktým ki; sana
çünkü bilirdin herkes gibi
kararlýydým, þelale gibi doludizgin cümlelerim olacaktý
ve ritmini bulmuþ bir þimedifer gibi
ne var ne yok katacaktým ardýma
bazen yaz yaðmuru yalayacaktý yanaklarýný
bazen gece ortasý, bir karantina oturacaktý gözlerinin elasýna
ama mutlaka karanfil mühürler yoklayacaktý
dudaklarýndan indirip bastýðýnda göðsüne adýmý
ve mutlaka, þangýrtýlý bir yaðmur gibi düþecektim iliklerine
iþte, karýnca harfleriyle ama fil nefesiyle seslenecektim yüreðine...
iþte’ o þiiri ’ yazabildiðimde...
hâlâ yazýyorum sevgili
hâlâ buduyorum sefil benliðimi
farkýnda mýsýn bilmiyorum!
hâlâ yaðýyorum yüzüne
saçlar kýrkidindi yaðmurlarý
ve dertlerim hüzün tepmiþ muson!
iki aðlama arasý yaþamaksa adýn
bil ki;
iki þükür ardý, erketeye yatmýþ koca bir dað hâlâ
yazýyorum yazmasýna da;
o tükenmez s a n d ý k l a r ý m d a n
takvasý sallanýr dudaklar kaldý bir tek geriye!..
hem
ben seni unutacaðým bir gün sevgili...
’O þiiri ’yazabildiðimde...
...
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.