Can bedeni emanet almýþtý yerden Kendini bildirmekti emeli Zaman tarlasýnda biten mahsuller gibi Bebek oldu sevinildi Çocuk oldu sevildi Genç olmak aslýnda çok güzeldi Artýk güçlenmiþti Yüklendi mesuliyetleri Gün oldu yendi Gün geldi yenildi Maðduriyet de vardý hayatta Ýlerledikçe yaþlar Azalan ilgi Ve nihayet saðlýk sorunlarý Yaþadý beden bütün bunlarý Elbet gidermek kolay olmuyordu Yorgunluklarý Düþündü Can Ve karar verdi Yerin emanetini Yerine vermek gerekirdi Dostlarý o gün baþýnda Kuru aðaç filiz verdi der gibi… Dediler “ömrü bitti” O CAN verdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.