Sensizlik
Dünyayý bir yana, seni bir yana,
Senin yerin baþka, deðerli bana,
Düþer isem sevdan ile hüsrana,
Beni benden alý koyar sensizlik.
Kalbime çakýlan gözlerin oku,
Senin yokluðunda atamam þoku,
Aþkýn bahçesinden alamam koku,
Beni yer bitirir, oyar sensizlik.
Sana hasta, deli aþýk unutmaz,
Sensiz beni yaz güneþi ýsýtmaz,
Dargýn aþk bahçende bülbüller ötmez,
Belkide canýma kýyar sensizlik.
Gündüz gerçeðimsin, gece düþümsün,
Bir zaman bahardýn, þimdi kýþýmsýn,
Varým, yoðum, ekmeðimsin aþýmsýn,
Beni benden alýkoyar sensizlik.
Aþkýn bahçesinde yeþeren güldün,
Bu dünyada beni hep mutlu kýldýn,
Nedendir bir anda dikenli oldun,
Seni bekler günü sayar sensizlik.
Sana baðlýlýðým aþkýn kölesi,
Hep derler içinden gelmez gülesi,
Hasretliðin, ayrýlýðýn çilesi,
Gezdirir hep diyar diyar sensizlik.
Her zaman galiptir feleðin pendi,
Aþk yaktý kavurdu küllerim söndü,
Þair Veysel çoktan deliye döndü,
Bak þimdi mezara koyar sensizlik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.