Çiçeklerim kurudu topraðým sana küstü Baharda açan sümbüller min dallarý çöküþtü Yüreðim patlamaya hazýr sen yoksun diye Yokluðunda göz yaþlarým akýyor biteviye
Senin yokluðunda kuþlar matem tutar oldu Açmadan balkondaki çiçeklerim sararýp soldu Benden ayrý yaþar iken büyük aþkýmýza ne oldu Sensiz geçmiyor zaman saatler hep durdu
Yaþanmýyor sensiz prangalý Aþk mahkumüyüm Yer kalmadý mý kalbinde orada ben yok muyum Yaþýyorken kalplerde sevgiler bir ben çok muyum Sensiz hayatý ney leyim ben seninle mutluyum
Gerçekleri söyledim sana kulaklarýn duymuyor Ektiðimiz çiçekler saksýlarýyla yerinde durmuyor Hüznüm olur musalla taþýnda yalnýz durursa bedenin Aþk yarasý derin olur böylesine sevip te acý çekenin
NAZMÝ ÞENUSTA
22.03.2011 Orhangazi/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.