YALANCI DÜNYA

Ellerimi açýp ümit sema ya,
Yalvarýyorum tanrým ömrümce sana,
Boyun eðemem böyle kadere,
Çok gördü sevgisini sevdiðim bana.

Daha dün gibi gözlerimin önünde,
Ýlk defa tanýþýp gezdiðimiz günler,
Þiirler yazdým yeþil gözlerinin enginliðinde,
Ayrýlmayacaðýmýza dair ettiði yeminler.

Dertlerimi saklardým üzmeyim diye,
Kahrolurdum bir an göremeyince,
Þimdi o mutluluðun enginlerinde,
Ey tanrým bak bu kulun düþtü ne hale.

Kaderimiz mi yoksa kanun mu bu,
Birimiz aðlarken birimizi mutlu,
Birazcýk sevdiysek bu bize çok mu?
Bu dünyada bize mutluluk yok mu?

Kahrolsun bu dünya yansýn yýkýlsýn,
Yedi kat yerin altýna batsýn,
Sormayýn Bektaþ’a niye isyankârsýn,
Sevenler bu þiirimden biraz ibret alsýn.

Bekir Yavuz
13. aðustos.1978.pazar
Bahçelievler. Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: