Sanki gök yarýlmýþtý;
Deniz karaya taþýnmýþtý;
Ortalýðý karanlýk bir sis kaplamýþtý.
Eyvah kýyamet kopuyor dedim kendimce;
Hayatým, film þeridi gibi geçti önümden.
Korkudan yaþ çýkmadý gözlerimden;
O ne dahþetti RABBÝM,
Sallanan yer miydi gök mü?
Yoksa bütün alem mi?
Saniyeler bir asýr geldi bana,
Boþ bir küfe gibi sallandým, o yana, bu yana;
ALLAH’ým o günü gösterme bir daha...
Ortalýk mahþer yeri,
Binalar paramparça,
Ýnsanlar aðýr yaralý,
Ýnsanlar binalarýn altýnda.
Feryatlar yükseliyor;
Ýniltiler geliyor yerin dibinden.
Kabuslar görüyorlar, daldýklarý uykularýnda;
Ýnsanlarýn kollarý kopmuþ;
Ýnsanlarýn yerlerde cesedleri;
Umutlar var, umutlardan ileri,
Umutsuzluklar, ölümden de ileri,
Her geçen saniye bir hayat bedeli,
Acýmýz çok büyük, yürekler yaralý;
Kayýplarýmýz buldu onbinleri.
Yürekler yaralý, yürekler yaralý;
Ayýrdý canla cananý;
Edelim onlara dualarý...
Yýlmaz Çelik
Not: Bu acý günün yýl dönümünde ölenlere rahmet diliyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.