DİL İLE DÜĞÜMLENEN, DİŞ İLE ÇÖZÜLMEZ
AHMET 43
DİL İLE DÜĞÜMLENEN, DİŞ İLE ÇÖZÜLMEZ
DÝL ÝLE DÜÐÜMLENEN, DÝÞ ÝLE ÇÖZÜLMEZ
Ben söz verdim Kalü -belada rabbime
Beni yaratan yoktan var eden sensin diye,
Beni bir damla hýl-a dan kan eyledin karanlýkta
Yüz yirmi günde el,kol yüz eyledin muhtaçým sana
Dokuz ay sonra kul eyledin beni kendine,
Ne yemesini bilirdim,nede söylemesini açlýðýmý doyurdun,
Doðduðumu duyurdun meleklere,hemde yakýnlarýma
Emmesini öðrettin,nedir bembeyaz sütden besledin,
Nereden geldiðimi unutturma ey rabbim bize!
Bir idik,iki diþ olduk,sarýmsak misali çözülmeyelim ya rabbi,
Doðduðumda ilk duyduðum sensin,sonrasýnda þehadet,
Nebiler sultanýna ümmet eyle ayýrma bizi yarab,
Salah dedirten yüce rabbim,sonra eyler felah,
söylerim yarabbi senden büyük ne varki dünyada,
Dilimle baðlandým,diþlerimle çözdürme imanýmýz yarab!
Dil verdin konuþmaya,Göz verdin yarattýklarýný görmeye,
Hiç karýþmamýþtýr renkleri,bizleride putperestlerle karýþtýrma;
Ýstikametimiz kýble yolumuz müstekim eyle ayýrma,
Bizleri salih kýl,evlatlarýmýzý selahaddin eyle yarabbi,
Dil ile baðlandýðýmýz imandan, Diþlerimiz arasýndan çözdürme!
Kýraat eyleriz kelamüllahý, Amel eyleriz onunla,
Baþýmýzý açmak isteyen namertlere fýrsat verme ey rabbim,
Kendileri açar namus yerleri,görsün gözler diye kahinler gibi,
Gözlerimiz görmesin bir kýl deðil þehvet abidelerini,
Dil ile baðlandýk,diþlerimizle yoksun býrakma imanýmýzý yarab;
AHMET YAVUZ-23 MART-11/20.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.